Samenvatting:
In De kleine blonde dood vertelt Boudewijn over het kortstondige leven van zijn zoontje. Mickey, het kind van hem en Mieke, een vijftien jaar oudere lerares Engels, zal zijn zesde verjaardag niet halen. Daarnaast haalt Boudewijn herinneringen op aan zijn eigen, door de oorlog geestelijk misvormde vader. De kleine blonde dood is een hartverscheurend verhaal over verlies, verdriet en machteloosheid. Een monument voor een kleine, gestorven jongen.
Boudewijn als kind:
Hierin wordt beschreven hoe moeizaam de relatie was met zijn vader. De Joodse vader, Rainer Büch is uit Duitsland gevlucht en ternauwernood aan een concentratiekamp ontsnapt. Rainer heeft nog dagelijks, zo niet elk moment van de dag, de oorlog in zijn hoofd zitten. Hij doet het gezin veel fysiek geweld aan. Maar Boudewijn blijkt als enige van zijn zeven zoons soms aardig met hem te kunnen opschieten. Zoals bij hun gezamenlijke passie om vlinders te vangen.
Boudewijn als vader:
Boudewijn leidt een homoseksueel bestaan, maar heeft in een dronken bui zijn veertien jaar oudere docente Engels, Mieke, zwanger gemaakt. Het kind dat geboren wordt heet Micky, zeer vermoedelijk vernoemd naar Mick Jagger. De enige echte liefde die Boudewijn in zijn leven gekend heeft is richting zijn zoon. Zowel Mieke als Boudewijn zijn sterk alcoholist. Op een gegeven moment wanneer Boudewijn naar Parijs gaat met vrienden, blijft Micky logeren bij andere vrienden. Onder geen voorwaarde zou Micky aan Mieke gegeven worden, in verband met haar alcoholverslaving is ze niet capabel om op haar zoon te passen. Wanneer dit toch gebeurt valt Micky van een portiektrap. In het ziekenhuis blijkt dat Micky hersendood is. De arts vertelt dat Micky een hersentumor heeft en zeer waarschijnlijk vroeg of laat in een soortgelijke situatie zou zijn beland. Boudewijn besluit om de "stekkers" eruit te trekken en Micky daarmee te laten sterven. Micky wordt later gecremeerd.
Over de schrijver:
Boudewijn Maria Ignatius Büch (Den Haag, 14 december 1948 - Amsterdam, 23 november 2002) was een Nederlandse dichter, schrijver en tv presentator.
De kleine blonde dood (1985) was zonder twijfel Büchs succesvolste werk. Sinds 1985 zijn er van het boek meer dan dertig drukken verschenen. De roman werd in 1993 verfilmd en in 2013 werd er een musical op de planken gezet.
Boudewijn Büch werd geboren in Den Haag in de Bethlehemkliniek en groeide op in Wassenaar in een katholiek gezin met vijf broers onder wie Menno Büch. Zijn ouders scheidden in 1963. Zowel Boudewijn als zijn broers herinnerden zich hun vader later als een tirannieke persoonlijkheid; het huwelijk van zijn ouders was volgens Boudewijn nooit zeer gelukkig geweest.
Over Büch is vooral na zijn dood veel geschreven omtrent het waarheidsgehalte van zijn boeken en de feiten in zijn leven. Büch heeft in interviews dingen verteld die later niet waar bleken te zijn.
Wat ik er van vind:
Een tamelijk zwaar, depressief boek waar je dan toch weer makkelijk doorheen leest. Tijdens het lezen komen de ervaringen en de gevoelens van de jonge Boudewijn tamelijk heftig op je af. Je zou het liefste in het boek willen stappen om hem te beschermen tegen de tirannie van zijn vader. Het boek wordt vrij sober geschreven, er komen weinig tot geen gedetailleerde, uitgebreide, emotionele momenten in voor. Ook de dood van Mickey wordt niet heel ingrijpend beschreven.
Het begin was wat lastig om te lezen omdat de eerste hoofdstukken verspringen in de tijd en het even duurde voordat ik dat in de gaten had. Taalgebruik en zinsconstructie zijn eenvoudig.
