Samenvatting:
Wanneer Simon Sinkelberg, beter bekend als cartoonist Zink, breekt met de redactie van zijn krant, gaan alle remmen los. Hij scheurt weg in zijn auto en neemt een jonge vrouw mee die met een cellokoffer staat te liften. Wat volgt is een dollemansrit die steeds mysterieuzere trekken krijgt, zeker wanneer Simons verleden hem onderweg komt inhalen. Waar wil de celliste heen? En wat zou er werkelijk in haar koffer zitten? De linkshandigen is een even groteske als meeslepende roman over het karikaturale, over ironie, privacy en `de sinistere gave van de linkshandigheid .
Over de schrijver:
Christiaan Weijts (Leiden, 4 mei 1976) is een Nederlands schrijver en freelancejournalist, onder meer voor nrc.next en De Groene Amsterdammer. Weijts studeerde van 1994 tot 1999 Nederlands en literatuurwetenschap aan de Universiteit Leiden. Hij woont en werkt in Den Haag.
Hij schreef de alomgeprezen en meervoudig bekroonde romans Art.285b, Via Cappello 23, De etaleur en Euforie
Wat ik er van vind:
Het boek trekt qua vormgeving de aandacht (mijn boek helaas niet, ik haalde 'm uit de bieb) maar op bovenstaande foto zie je dat de rug van het boek schijnbaar aan de rechterkant zit. Ook de titels van de hoofdstukken en de paginanummers zijn rechts uitgelijnd.
Het verhaal is knap opgebouwd en af en toe heb je het gevoel dat je een thriller leest. Het verhaal begint op een zondag en eindigt op een woensdag, een tamelijk korte tijd waarin wel heel veel gebeurt. Het boek leest gemakkelijk en Weijts is naar mijn mening een kei in het beschrijven van bepaalde situaties, hij beschrijft oa wat je voelt/hoort/ruikt in de ondergrondse metro. Bij het lezen van dat stukje dacht ik "inderdaad, zo ervaar ik dat ook". Het boek is (onbedoeld) ook erg actueel, gezien de Charlie Hebdo gebeurtenissen die plaatsvonden na de publicatie van het boek. Ik vond het ook erg grappig om, als rechtshandige, te lezen waar linkshandigen zoal tegenaan lopen....
